در این مطلب از موسسه و آموزشگاه موسیقی هم آوای ترانه می‌خواهیم به معرفی کونگا و بانگو که از ساز های مهم در گروه پرکاشن محسوب میشوند بپردازیم همچنین در ادامه به چگونگیِ نوازندگی، فرم نشستن و کوک کردن کونگا و بانگو خواهیم پرداخت، پس با ما همراه باشید.
در موسسه و آموزشگاه موسیقی هم آوای ترانه انواع سازهای کوبه ای از جمله تومبا یا کونگا و بانگو با روش های جدید و پیشرفته تدریس میشود که شما می‌توانید برای مشاوره رایگان و استعداد یابی از قسمت مشاوره با ما در تماس باشید.
تاریخچه سازهای کوبه ای، کونگا و بانگو
اجازه بدهید در ابتدا کمی با تاریخچه‌ی این ساز آشنا شویم
سازهای کوبه‌ای یکی از قدیمی‌ترین سازهایی هستند که از قدیم مورد استفاده قرار می‌گرفتند. تاریخچه ی سازهای کوبه‌ای به هزاران سال پیش برمی‌گردد. این ساز‌ها احتمالاً پس از صدای انسان قدیمی‌ترین نوع ساز‌ها هستند. اوایل از سازهای کوبه‌ای برای مراسم هایی چون مراسم شادی یا عزاداری و ….. بیشتر استفاده می‌کردند؛ کونگا و بانگو نیز یکی از سازهای کوبه‌ای بوده که بسیار مورد استفاده قرار میگرفته است.
امروزه سازهای کوبه‌ای در کنار دیگر سازهای ارکستر، هم برای زیبایی و هم برای تولید و نگهداری ریتم نقش بسیار مهمی را ایفا میکنند.
با خواندن مطلب پرکاشن چیست می‌توانید با انواع دیگر پرکاشن یا سازهای کوبه‌ای آشنا شوید.
کونگا یا تومبا (Conga)
کونگا سازی کوبه ای از سری مِمبِرونوفُن( پوستی) های یک طرفه خمره ای شکل می‌باشد که به صورت دو یا چند طبل چوبی در کنار هم قرار میگیرند و عموما با ضربات دست بر روی پوست ساز، نواخته می شود. این ساز که در ایران بیشتر با نام تومبا شناخته میشود از تبار آفریقا است و ریشه ی این خانواده از ساز ها، مربوط می شود به ساز های ساده تر و بدوی تر مانند آشوکو در آفریقا.
جالب است بدانید نام کُنگا از کشور کنگو گرفته شده است و بعد ها این ساز توسط غلامان سیاه پوست به آمریکای جنوبی انتقال پیدا کرد و تکامل یافت.
در مجموع امروزه ساز تومبا یا کونگا و بانگو یکی از اصلی ترین ارکان موسیقی لاتین می باشد که در کنار سازهایی مانند تیمبالِس نواخته میشوند و از بزرگان این ساز می توان به جیوانی هیدالکو و پانچو سانچز اشاره کرد.
کونگا و بانگو در موسیقی پاپ بسیار مهم گشته و استفاده از آن در تمام دنیا رایج است.
اجزای ساز کونگا
اجزای ساز کونگا یا تومبا از بزرگ به کوچک به ترتیب زیر می‌باشد:
۱- سوپر تومبا (Ribajador) که سایز آن ۱۴ اینچ یا ۳۶ cm می‌باشد.
۲- تومبا (Salidor) اندازه آن بطور معمول ۱۲ تا ۱۲و۱/۲ اینچ معادل ۳۰ تا ۳۲ cm است.
۳- کونگا (Tres Dos) اندازه آن ۱۱و۱/۲ تا ۱۲ اینچ که معادل ۲۹ تا ۳۰ cm می‌باشد.
۴- کوئینتو که اندازه آن ۱۱ اینچ معادل ۲۸ cm است.
۵- ریکوئینتو حدود ۱۰ اینچ معادل ۲۵ cm می‌باشد.
۶- ریکاردو که اندازه آن حدود ۹ اینچ معادل ۲۳ cm است.
در ایران به هر کدام از این تکه ها دهنه گفته میشود؛ توجه داشته باشید که نیازی نیست همیشه از همه این تکه ها استفاده شود. بیشتر مواقع از ست‌های دو یا سه تایی استفاده میشود اما این تعداد نسبت به مهارت نوازنده می‌تواند بیشتر باشد.
طرز آموزش تومبا یا کونگا و بانگو
در کلاس تومبا یا کونگا معمولا دو فرم رایج از نواختن این ساز بصورت دو دهنه و یا سه دهنه آموزش داده میشود
در فرم دو دهنه- دهنه ی کوچک تر سمت چپ و دهنه ی بزرگ تر سمت راست نوازنده قرار میگیرد.
در فرم سه دهنه- دهنه ی کوچک تر وسط، دهنه ی متوسط سمت چپ و دهنه ی بزرگ تر سمت راست نوازنده قرار میگیرد.
در هر دو فرم نوازنده در وسط قرار میگیرد که در مدل سه دهنه دهنه ی وسطی را کمی بخود نزدیک میکند تا دهنه ی چپ و راست خیلی از هم دور نشوند.
میتوان از تکه های بیشتری هم استفاده کرد مخصوصا دهنه ی باس که صدای بمی را تولید میکند و برای بند هایی که ساز باس ندارند بسیار کاربرد دارد و باعث خوش صداتر شدن آهنگ ها میشود.
ساز بانگو به صورت دو دهنه آموزش داده میشود که دهنه کوچک سمت چپ و دهنه بزرگتر در سمت راست قرار میگیرد. برای شرکت در کلاس بانگو میبایست از انگشتانی چابک و قدرتمند برخوردار باشید چون این ساز با انگشتان دست نواخته میشود و به ظرافت احتیاج دارید.
کوک کردن کونگا و بانگو
یکی از موارد مهم در این ساز کوک پذیر بودن آن است به این صورت که پوست توسط میله های فلزی که دارای پیچ هستند به ساز متصل شده است که وقتی این پیچ ها را سفت کنید پوست کشیده تر شده و در نتیجه صدای آن زیر تر و نازک تر میشود و هر چی پیچ های آن را شل کنید پوست از حالت کشیدگی خارج میشود و صدای آن بم تر میشود که اصولا میبایست این پیچ ها یکی در میان سفت و یا شل بشوند
کوکِ پوست ها به اندازه‌ی بدنه‌ی طبل ها نیز بستگی دارد هر چقدر بدنه بزرگتر باشد صدا بم تر کوک میشود و هر چه بدنه کوچک تر باشد پوست زیر تر کوک میشود
باید به این نکته اشاره کنیم که کونگا و بانگو نت مشخصی ندارد و منظور از کوک شدن، نسبت زیر و بمی دهنه های ساز با توجه به چگونگی چیدمان آنها است که این کار نیازمند گوشی خوب و تجربه است که وقتی به ترتیب بر روی طبل ها میزنید آنها نسبت به یک دیگر و همچنین نسبت به ساز هایی که قرار است با هم نواخته شوند خوش صدا و خوش آهنگ باشند.
استفاده کونگا و بانگو در کنار هم یکی از متداول ترین ترکیب هاییست که معمولا نوازندگان تومبا و پرکاشن استفاده میکنند که در اکثر ارکستر ها و بند های موسیقی از آن استفاده میشود.
بانگو (Bongos)
بانگو سازیست کوبه ای که با دست نواخته می شود و ریشه ای کوبایی آفریقایی دارد.این ساز دارای ۲ طبل ته باز ،با ۲ اندازه متفاوت است. طبل بزرگ ، بانگو (Hembra) و طبل کوچک بینگو (Macho) نامیده می شود.
همانطور که گفته شد این ساز معمولا به همراه تومبا (Conga) نواخته می شود.
بدنه این ساز معمولا از جنس چوب و یا کائوچو است و صفحه رویی از جنس پوست است، این ساز با ضربات انگشتان دست و یا پشت ناخن ها و یا با بند های انگشت و همچنین استفاده‌ی ترکیبی از آنها نواخته میشود.
کوک کردن ساز بانگو همانطور که گفته شد همانند کُنگا است که البته بانگو نیز مانند تومبا نت مشخصی ندارد
امروزه بانگو یکی از نامی ترین سازهای کوبه ای لاتین به شمار میرود و می توان صدای آن را در همه ی سبک های موسیقی پیدا کرد.
جمع بندی
در این مطلب شما را با کونگا و بانگو آشنا کردیم؛ هم ساز کونگا و هم ساز بانگو جزو سازهای کوبه‌ای یا پرکاشن می‌باشند که پوستی بوده و با دست نواخته میشوند. از آنها در بندهای موسیقی با سبک‌های مختلف مانند پاپ و جز استفاده میشود گاهی به تنهایی و گاهی در کنار درامز که بخش ریتم ارکستر را تقویت کرده و به پویایی آن می‌افزاید.