میکسر صوتی چیست | آشنایی با میکسرهای صوتی

در گذشته میکسر ها در استودیوهای موسیقی یکی از ابزارهای ضروری بشمار می‌رفتند؛ اما امروزه در استودیوهای موسیقی دیگر کاربرد آنچنانی ندارند چراکه نرم‌افزار های موسیقی جایگزین آنها شده‌اند. در حال حاضر میکسر ها در کارهای رادیویی و تلویزیونی و اجراهای زنده و کنسرت‌ها بیشتر استفاده می‌شوند که بطور کلی به دو دسته آنالوگ و دیجیتال تقسیم می‌شوند که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند که نسبت به نیاز صدابردار انتخاب می‌شوند. در این مطلب می‌خواهیم شما را بیشتر با این دستگاه صوتی  آشنا کنیم، پس با ما همراه باشید.

تعریف میکسر صوتی

میکسر صوتی یکی از مهم‌ترین دستگاه‌ها در استودیوهای رادیویی و تلویزیونی است که صدابردار با استفاده از آن می‌تواند صداهای ورودی را از نظر کمی و کیفی کنترل و تنظیم نماید؛ و در کانال‌های خروجی ترکیب‌های متنوع و مختلفی از ورودی ها‌را بدست آورد.

این تنظیمات و کنترل‌ها می‌تواند شامل تغییر سطح سیگنال صدا، اعمال فیلتر در رنج فرکانسی مختلف و از بین بردن تداخل فرکانس‌های مختلف با یکدیگر باشد.

همچنین صدابردار می‌تواند مسیردهی هر سیگنال ورودی به خروجی های مختلف را در اختیار بگیرد.

یک میکسر صدا قادر است سیگنال‌های آنالوگ یا دیجیتال را بسته به نوع میکسر ترکیب نماید. در واقع این تغییرات سیگنال در میکسرهای آنالوگ روی ولتاژ سیگنال‌های ورودی اعمال می‌شود در حالی که این تغییرات در میکسرهای دیجیتال روی نمونه‌های دیجیتالی سیگنال ورودی اعمال خواهد شد.

در نهایت برای بدست آوردن صدای مطلوب در خروجی، این ورودی ها به میزان تنظیم شده و طبق نظر صدابردار ترکیب خواهند شد.

همزمان صدابردار با ابزارهای جانبی میکسر، بسته به نوع میکسر می‌تواند برخی مشخصات سیگنال‌های ورودی و خروجی را ببیند و بشنود. به این ابزارها اصطلاحا بخش مانیتورینگ میکسر نیز می‌گویند.

بنابراین می‌توان گفت یک میکسر صدا از سه بخش اصلی:

۱- ورودی ها

۲- خروجی ها

۳- مانیتورینگ

 تشکیل شده است.

انواع میکسر های صوتی

میکسر های صوتی بسته به نوع کاربری در انواع گوناگون طراحی، ساخته و عرضه می‌شوند. این کاربردها شامل استودیوهای ضبط و تولید، سیستم‌های پخش مکان‌های عمومی، سیستم‌های صوتی در اجراهای زنده Live،، استودیوهای پخش رادیویی و تلویزیونی، استودیو‌های ضبط و میکس سینمایی و استودیوهای تمرین موسیقی می‌باشد.

لذا میکسرهای صدای موجود را میتوان بر اساس نوع کاربری به انواع زیر تقسیم بندی نمود:

۱- میکسر صدا در استودیوهای تولید رادیویی و تلویزیونی

۲- میکسر صدا در پخش رادیویی و تلویزیونی

۳- میکسر صدا برای پخش سر صحنه

۴- میکسر صدای پرتابل برای تولیدات سر صحنه

۵- میکسر صدا برای پخش صدای اماکن عمومی (صدارسانی)

درمورد انواع میکسر از نظر نوع کاربری نکته‌ای که باید در نظر داشت این است که از برخی از میکسرهای صوتی می‌توان در دو یا چند کاربری مختلف استفاده نمود.

مزایا و معایب  میکسر های آنالوگ

• خرابی‌های کمتر نسبت به میکسر های دیجیتال
• زمان راه اندازی بسیار سریع
• قابلیت اطمینان بالا
• قابلیت انعطاف پذیری پایین
• نویز پذیری بالاتر
• تعداد ورودی و خروجی های محدود
• کیفیت پایین تر صدا از لحاظ پاسخ فرکانسی و سیگنال به نویز

مزایا و معایب میکسر های دیجیتال

• کیفیت بسیار بالاتر صدا
• قابلیت انعطاف پذیری بالاتر
• امکان تعداد ورودی و خروجی های بسیار زیاد (در برخی مدل ها تا بیش از پنجاه ورودی و خروجی)
• امکان چند لایه شدن
• امکان موتورایز شدن فِیدِر‌ها
• امکان اتوماسیون عملکرد میکسر
• امکان مسیردهی مجزا برای ورودی‌ها و خروجی‌ها بر روی میکسر
• قابلیت شبکه شدن و اشتراک گذاری منابع بین چندین میکسر
• امکان کنترل میکسر از طریق دانگل بولوتوس، شبکه و از راه دور
• امکان عیب یابی و رفع اشکالات از طریق شبکه و از راه دور
• استفاده از حافظه‌های داخلی برای ذخیره سازی و بازیابی تنظیمات میکسر
• امکان تعیین سطح دسترسی به امکانات میکسر
• امکان تغییر محل ورودی مورد نظر روی هر فیدر دلخواه
• امکان تغییر محل فیدر خروجی اصلی میکسر
• امکانات متنوع و متعدد تنظیم روی داینامیک صدا و ذخیره سازی این تنظیمات
• امکان ضبط لاین‌های ورودی به صورت جداگانه بر روی کارت حافظه
• زمان راه اندازی بالاتر از میکسر های آنالوگ
• وقوع اشکالات بیشتر درمقایسه با میکسرهای آنالوگ و در نتیجه قابلیت اطمینان پایین‌تر نسبت به میکسر های آنالوگ
• پیچیدگی بیشتر برای کار با این نوع میکسرها به دلیل چند کاره بودن برخی کلیدها و روتاری ها.

امکانات میکسر های صوتی

همانگونه که قبلا نیز ذکر شد میکسرهای صدا از سه بخش اصلی زیر تشکیل شده است.

۱) کانال‌های خروجی

۲) کانال‌های ورودی

۳)  مانیتورینگ

کانال‌های خروجی: انواع خروجی‌ها شامل خروجی‌های اصلی و فرعی است. تعداد و تنوع این خروجی‌ها بسته به نوع میکسر و کاربری آن، از یک مدل تا مدل دیگر می‌تواند متفاوت باشد.

خروجی‌های اصلی: این خروجی‌ها به عنوان خروجی پخش به کار می‌روند که اصطلاحا با نام‌های

PGM  یا PRG بکار برده می‌شود. در برخی میکسر ها تا ۲ خروجی اصلی پخش با نام های

PRG A و PRG B وجود دارد. خروجی اصلی دیگر با نام REC به عنوان خروجی اصلی برای

ضبط برنامه بکار می‌رود.

خروجی‌های فرعی: خروجی‌های فرعی متعددی وجود دارند که بسته به مدل میکسر تعدادی از آنها

بکار رفته‌اند. این خروجی‌ها به طور کلی عبارتند از:

خروجی  :Aux  این نوع خروجی به عنوان خروجی کمکی برای اتصال میکسر به اِفِکتور صدا، هدفون، ورودی امپلی فایر و اسپکرهای جانبی استفاده می‌شود. برای تنظیم این خروجی روی هر فیدر یک پتانسیومتر یا روتاری وجود دارد که میزان سهم صدای آن ورودی در خروجی

Aux را مشخص می‌نماید. چنانچه بخواهیم ورودی مشخصی را در خروجی Aux داشته باشیم می‌بایست پتانسیومتر Aux آن خط ورودی را به اندازه مورد نیاز باز کنیم. در برخی میکسر ها امکان وابستگی یا عدم وابستگی Aux به فیدر خط مورد نظر وجود دارد. برای این منظور کلیدی به نام AF/PF در کنار پتانسیومتر      Aux  قرار می‌گیرد تا تعیین کند که صدای خط ورودی از قبل از فیدر به Aux برود یا بعد از آن.

به عنوان مثال چنانچه این کلید در حالت PF قرار گیرد میزان صدای این خط ورودی در

Aux دیگر بستگی به موقعیت فیدر ندارد و حتی اگر فیدر هم بسته باشد صدای این خط می‌تواند در Aux وجود داشته باشد. در انتها نیز یک تنظیم اصلی برای تعیین سطح صدای خروجی Aux وجود دارد. یک میکسر صدا می‌تواند چندین Aux داشته باشد که در میکسرهای آنالوگ رنگ پتانسیومترهای تنظیمات هر Aux همرنگ هستند و هرکدام با یک رنگ مشخص شده اند. یعنی مثلا تمام پتانسیومترهای   Aux1 با رنگ آبی مشخص می‌شوند که کاربر به راحتی بتواند آنها را تشخیص دهد.

در میکسرهای دیجیتال برای تنظیم Aux ها، معمولا از روتاری های چندکاره استفاده می‌شود که تشخیص این تنظیمات با توجه به نمایشگر LCD مربوطه میسر است.

خروجی Group یا MixBus یا Sub : چنانچه بخواهیم چندین ورودی را در یک گروه قرار داده و همگی را با یک فیدر کنترل کنیم به خروجی group نیازداریم. برای ارسال یک خط ورودی روی یک گروپ،کلید مربوط به آن گروپ انتخاب می‌شود و تنظیم سطح صدا مانند Aux وجود ندارد. درواقع چنانچه چندین باس یا گروپ در میکسر وجود داشته باشد برای مسیردهی خط ورودی به باس های مورد نظر می‌بایست کلیدهای مربوط به آن باس ها را انتخاب کرد تا این ورودی به باس یا باس های مورد نظر راه یابد.

در نهایت یک تنظیم نهایی نیز برای سطح صدای خروجی هر باس وجود دارد. تفاوت دیگری که با Aux وجود دارد این است که هر باس خروجی می‌تواند به عنوان یک ورودی به خروجی اصلی راه یابد و مانند بقیه ورودی‌ها می‌توان به آن یک فیدر اختصاص داد.

نکته مهم این که:  هیچ گاه نباید یک خط ورودی به طور همزمان هم از طریق group و

هم مستقیما به خروجی های اصلی مسیردهی شود. چنین عملی باعث به هم ریختگی در طیف

فرکانسی آن ورودی در خروجی اصلی خواهد شد.

یکی از کاربردهای group در ضبط موسیقی، دسته‌بندی ورودی‌های مربوط به سازهایی است که می‌خواهند با یک فیدر کنترل کنند. مثلا اگر بخواهند سطح سیگنال صدای تمام سازهای زهی را با یک فیدر کنترل کنند، تمام ورودی های مربوط به سازهای زهی را مثلا به group1  اختصاص می‌دهند و با فیدر اصلی group1 تمام سازهای زهی را باهم کنترل می‌کنند. برای بقیه سازها نیز به همین صورت عمل می‌شود. در این حالت می‌توان group1  را به خروجی اصلی REC یا PGM اختصاص داد.

خروجی CleanFeed یا N-1 :

برای استفاده از دستگاه تلفن هایبرید )در مورد این دستگاه در بخش های بعدی توضیح داده خواهد شد) و اتصال آن به میکسر صدا نیاز به خروجی مستقلی است که امکان از تمام ورودی ها به جز یکی را داشته باشد. طراحان استودیو از این خروجی برای اتصال به ورودی دستگاه تلفن هایبرید استفاده می کنند تا از

بروز خطای فیدبک در تلفن جلوگیری کنند.

باس Audition یا باس شنوایی :

از این باس به عنوان یک باس کمکی برای مانیتورینگ صدا استفاده می شود که هیچ گاه به خروجی های اصلی میکسر نخواهد رفت و فقط درخروجی های مانیتورینگ ظاهر می گردد.

کانال های ورودی : ورودی های میکسر می تواند شامل انواع زیر باشد:

ورودی های میکروفن: این ورودی های دارای تقویت کننده اولیه میکروفن است و عموما دارای

امکان اعمال تغذیه فانتوم ۴۸ ولت را نیز دارا می باشد.

ورودی های لاین یا آنالوگ : ازنوع بالانس یا غیر بالانس است که می تواند مونو یا استریو باشد.

ورودی های دیجیتال : این نوع ورودی طبق سفارش مشتری می تواند بسیار متنوع باشد که معروف

ترین آن ورودی AES/EBU با کانکتور XLR است.

در برخی میکسرها برای ورودی های میکروفن و لاین )آنالوگ( یک نوع ورودی در نظر گرفته می شود و

کلیدی برای انتخاب نوع ورودی روی آن تعبیه می شود که کلید PAD نام دارد.

روی ورودی های میکسر صدا بسته به نوع آن دارای امکانات زیر می باشد:

:CAL این تنظیم مربوط به تنظیم صدای اولیه است که در میکسر های دیجیتال قبل از مبدل آنالوگ به دیجیتال قرار گرفته و وظیفه تنظیم سطح سیگنال صدا در محیط آنالوگ و قبل از ورود به مبدل

A/D را برعهده دارد. اهمیت تنظیم صحیح این پارامتر این است که با توجه به حداقل میزان دامنه

صدا که از نظر A/D قابل شناسایی و تبدیل است می توان صدای محیطی را برای آن قابل تشخیص

نمود و یا اینکه حذف نمود. چنانچه این تنظیم بیش از حد کم باشد صداهای با دامنه کم در مرحله

تبدیل آنالوگ به دیجیتال حذف می شوند و اصطلاحا صدا خشک می شود. از طرفی چنانچه بیش از

حد زیاد باشد صدای ورودی در همان ابتدا بریده شده و دیستورت می گردد.

:Gainاین تنظیم برای میزان کردن سطح صدا قبل از ورود به فیدر است. معمولا صدابردار این تنظیم

را به نحوی میزان می کند که صدای قابل قبولی در ورودی فیدر داشته باشد و با بقیه ورودی های

میکسر از نظر سطح صدا هم سان گردد.

Peak Detector LED  یا : OverLoad نشان دهنده اخطار پیک صدا است که عموما حدود

۳ دسی بل قبل از دیستورت شدن سیگنال یعنی ۳ دسی بل کمتر از حد برش روشن می شود و به

صدابردار اخطار می دهد که می بایست تنظیم gain صدا را کم کند.

LCF یا : HPF فیلتر بالاگذری است که درفرکانسی درحدود ۲٫ تا ۱۲۲ هرتز تنظیم شده است.

بدین معنی که فرکانس های کمتر از این مقدار را حذف می نماید. معمولا این فیلتر برای حذف

اصوات ناخواسته حاصل از بیان حروف انفجاری مانند “پ” و “ت” به کار می رود.

کلید تغذیه فانتوم : این کلید روی ورودی های میکروفن قرار دارد و روشن کردن آن باعث اعمال

ولتاژ ۴۸ ولت تغذیه فانتوم برای میکروفن های استاتیک می گردد. در میکسرهای ارزان قیمت یک

کلید تغذیه فانتوم برای تمام ورودی های میکروفن تعبیه می شود.

کلید فاز یا : Phase  این کلید سیگنال ورودی را به اندازه ۱۱۲ درجه تغییر فاز می دهد یا اصطلاحا

Invert می کند.

فِیدر : Fader  فیدر میزان تقویت و یا تضعیف صدای ورودی را تعیین می کند. در کنار فیدرها

صفحه مدرجی قرار دارد که میزان تقویت و یا تضعیف را برحسب dB نشان می دهد. اعداد پایین تر

از صفر را منفی درنظر بگیرید که قرار گرفتن فیدر در مقابل آن ها تضعیف صدای ورودی را به همراه

دارد. قرار گرفتن فیدر در مقابل عدد صفر، باعث عبور سیگنال از فیدر بدون هیچ تغییری در دامنه آن

است و بالاتر بردن فیدر از صفر باعث تقویت سیگناال می گردد. یادآور می گردد افزایش هر ۴ دسی

بل باعث دو برابر شدن دامنه ولتاژ سیگنال و کاهش هر ۴ دسی بل باعث نصف شدن دامنه آن می شود.

کم ترین میزان فیدر، منفی بی نهایت است که طبیعتا قرار گرفتن فیدر در این موقعیت باعث قطع شدن

این سیگنال در خروجی میکسر می گردد. بیشترین میزان نیز +۱۰dB است.

معمولا طول فیدر میکسرهای رادیو و تلویزیونی از نوع ۱۲۲ میلی متری است درحالیکه میکسرهای

ارزان قیمت از فیدرهای با طول کمتر استفاده می کنند.

دو شرکت عمده برای ساخت فیدرهای میکسرهای حرفه ای وجود دارد که عبارتند از شرکت

ALPS در ژاپن و شرکت P&G در آلمان. از نظر ساختمان نیز دو نوع فیدر عمودی و افقی وجود

دارد که نوع عمودی آن دارای عمر بیشتری نسبت به نوع افقی است.

تنظیمات اکوآلایزر یا متعادل کننده فرکانسی : از این قسمت برای تنظیم میزان تقویت و یا تضعیف باند

فرکانسی بالا، میانی و پایین استفاده می شود. تعداد باندهای فرکانسی قابل تنظیم به مدل میکسر بستگی

دارد.  بعضی میکسر ها امکان تنظیم دقیق باند فرکانس مورد نظر برای تضعیف، تقویت و قطع آن را

دارند.

تنظیمات داینامیک صدا : این تنظیمات در میکسرهای دیجیتال توسعه بیشتری داشته است تا آنجا که در

بعضی میکسرهای صدا برای کلیه ورودی های میکسر تنظیمات Limiter ، Compressor ،

Gate و Expander وجود دارد.

:Limiter  محدود کننده ای برای سطح سیگنال ورودی است که درصورت بالاتر رفتن سطح صدا از حد مشخص شده آن را تضعیف می نماید تا از حد تعیین شده فراتر نرود.

Compressor : ابزاری است که با تضعیف سطوح بالای صدا و یا به وسیله تقویت سطوح پایین صدا موجب کاهش داینامیک رنج یا گستره پویایی می شود.

:Expander ابزاری است که با تقویت سطوح بالای صدا و یا به وسیله تضعیف سطوح پایین صدا موجب افزایش داینامیک رنج یا گستره پویایی می شود.

Gate: این ابزار به نحوی طراحی شده است تا سیگنال های صدا با سطوح پایین تر از حد تعیین شده را تبدیل به سکوت می نماید. به این ترتیب، فواصل بین صداهای مطلوب عاری از نویز یا صدای محیطی ناخواسته خواهد شد.

تنظیمات Aux ها : میکسرهایی که دارای خروجی فرعی Aux هستند می بایست در کلیه خطوط

ورودی پتانسیومتر یا روتاری تعبیه کنند تا تنظیم میزان صدایی که قرار است از هر خط ورودی به

Aux ارسال شود توسط کاربر میسر باشد.

کلید AF/PF : این کلید مشخص می کند که صدایی که قرار است از این ورودی به

AUX  برود از قبل از فیدر  PF  گرفته شود یا از بعد از آن  AF . در میکسرهایی که این کلید وجود ندارد تنظیم به طور پیش فرض روی AF است یعنی صدا از بعد از فیدر برای  AUXارسال می شود.

تنظیمات N-1 یا N-x ها: این تنظیمات نیز مانند تنظیمات Aux است با این تفاوت که این تنظیم روی خط ورودی تلفن هایبرید مرتبط،غیرفعال است.

کلیدهای باس های اصلی و گروپ ها: باس های اصلی همان خروجی های اصلی مانند PGM و

RECهستند . این کلیدها این امکان را به صدابردار می دهد تا تعیین کند کدام خط ورودی به کدام

باس خروجی اختصاص یابد. به بیان دیگر صدای خط ورودی به کدام خروجی برود یا نرود.

تنظیم PAN یا BAL : از آنجا که خروجی میکسرهای صدا عمدتا استریو هستند، بسته به نوع خط

ورودی که می تواند مونو یا استریو باشد یکی از تنظیمات PAN یا BAL روی خطوط ورودی قرار دارد.

PAN    : مخفف کلمه پانوراما است، در خطوط ورودی مونو وجود دارد و تاثیر خط مونو را در خروجی های چپ و راست تعیین می کند. چنانچه این تنظیم در وسط باشد، سهم این خط در خروجی های چپ و راست یکی است ولی چنانچه به طرف آخر چپ تنظیم شود یعنی اینکه این خط ورودی فقط در خروجی چپ ظاهر شود، و بالعکس برای کانال راست.

BAL   : مخفف کلمه Balance )بالانس(  است، درخطوط ورودی استریو وجود دارد و برای توازن یا تعادل کانال های چپ و راست به کار می رود. چون برای ورودی های استریو یک فیدر درنظر گرفته می شود و امکان کنترل تضعیف یا تقویت هر کانال چپ یا راست ورودی به تنهایی وجود ندارد، از این تنظیم برای میزان تفاوت چپ و راست استفاده می گردد. بنابراین وقتی این تنظیم در وسط قرار دارد یعنی میزان تقویت یا تضعیف فیدر برای هردو ورودی به یک میزان است درحالیکه اگر این تنظیم تا آخر روی کانال چپ باشد به این معنی است که صدابردار می خواهد صدای چپ را حذف نماید و بالعکس در مورد کانال راست.

کلید : PFLمخفف Pre Fade Listening است. این کلید معمولا پایین یا بالای فیدر قرار

دارد و به وسیله آن می توان صدای کانال ورودی را قبل از بازکردن فیدر روی بلندگوی PFL شنید.

کلید  : ON/OFF این کلید برای قطع و وصل کردن صدای کانال ورودی است. در بعضی میکسرها

کلید مشابهی به نام Mute وجود دارد که عملکرد مشابهی با این کلید دارد.

کلید : SOLOزدن این کلید باعث می شود تا کلیه خطوط به جز این خط، از روی خروجی اصلی قطع شوند و این خط به تنهایی روی خروجی اصلی قرار گیرد. معمولا این حالت روی خروجی

RECانجام می شود. از کاربردهای این کلید می توان به تست صدای خط ورودی، تست تنظیمات

اکوآلایزر و یا تست افکت صدا اشاره نمود.

تنظیمات : INSERTدر بسیاری از میکسرهای صدا امکانی به این نام وجود دارد که با استفاده از آن

می توان سر راه خطوط ورودی، دستگاهی را قرار داد تا صدای ورودی پس از عبور از آن دستگاه وارد بخش های مختلف میکسر گردد. بنابراین در ورودی های مجهز به امکان اینسرت، دو کانکتور

SENDو Return وجود دارند. در میکسرهای آنالوگ نیاز به تنظیمات آنچنانی وجود ندارد و تنها اتصال کانکتورهای دستگاه مورد نظر به عنوان اینسرت به میکسر موجب به کارگیری این قابلیت می شود. لیکن در میکسرهای دیجیتال جدید که امکان مسیردهی در ورودی ها و خروجی ها

Input/output Routingرا دارند، می توان دستگاه هایی به عنوان اینسرت به ورودی و خروجی های میکسر متصل نمود و از آنها در هر ورودی یا خروجی دلخواه این دستگاه یا دستگاه ها را اینسرت نمود.  برای این منظور تنظیمات نرم افزاری در منوهای میکسر وجود دارد که صدابردار می تواند در زمان ضرورت از آنها استفاده نماید.

مانیتورینگ میکسر صدا: کاربر میکسر صدا برای دیدن سطح و شنیدن صدای ورودی ها و خروجی های مختلف به ابزاری به نام مانیتورینگ صدا نیاز دارد که بنا به نوع و مدل میکسر، دارای امکانات متفاوتی است. مهم ترین امکانات مانیتورینگ عبارتند از:

خروجی   : PFLکاربر می تواند با انتخاب کلید PFL مربوط به هر فیدر ورودی، صدای ورودی مورد نظر را قبل از بازکردن فیدر آن در این خروجی بشنود. درواقع این صدای قبل از فیدر است که

با انتخاب کلید PFL به خروجی بلندگوی PFL می رود. بلندگوی PFL معمولا در داخل میکسر

صدا تعبیه شده است و کیفیت خوبی ندارد. درصورت لزوم می توان صدای PFL را روی بلندگوهای

اتاق فرمان با کیفیت بهتری شنید . با انتخاب چند کلید PFL به طور همزمان، ترکیب صدای چند

ورودی صدای PFL شده، در خروجی PFL شنیده می شود.

همچنین پتانسیومتری برای تنظیم صدای بلندگوی PFL ، در قسمت کنترل مانیتورینگ میکسر قرار

دارد.

مانیتورینگ اتاق فرمان یا : CR Monitoring برای بلندگوها و هدفون مورد استفاده در اتاق فرمان

خروجی های مستقلی درنظر گرفته می شود و صدابردار می تواند با استفاده از کلیدهای مربوطه، خروجی های مختلفی را انتخاب کرده و روی این بلندگوها بشنود. برخی از خروجی های قابل شنیدن در بلندگوهای اتاق فرمان عبارتند از: خروجی های اصلی PGM و REC ، خروجی های فرعی

AUX  ها ، Group ها، N-1 ، Audition و خروجی. PFL  در برخی میکسرها کلیه ورودی و خروجی های میکسر قابل انتخاب و شنیدن در مانیتورینگ اتاق فرمان می باشند. در قسمت مانیتورینگ میکسر، یک پتانسیومتر یا روتاری برای تنظیم سطح صدای خروجی بلندگوی اتاق فرمان وجود دارد.

برای جلوگیری از خطای فیدبک صدا، چنانچه ورودی میکروفنی برای اتاق فرمان تعریف شده باشد و ورودی این میکروفن باز شود، به صورت خودکار خروجی های بلندگوهای مانیتورینگ اتاق فرمان یا CR قطع

می شوند.

هدفون : DJ  برای کاربری های DJ به کار می رود. در این نوع کاربری صدابردار و مجری برنامه یک نفر است و بنابراین با توجه به قطع شدن صدای بلندگوی اتاق فرمان با باز شدن میکروفن اتاق فرمان، مجری صدابردار می بایست از هدفون – DJ استفاده کند. هدفون DJ صدایی را پخش می کند که در قسمت مانیتورینگ اتاق فرمان انتخاب شده است.

مانیتورینگ استودیو یا : STUDIO Monitoring  برای بلندگوها و هدفون مورد استفاده در استودیو، خروجی های مستقلی درنظر گرفته می شود و صدابردار می تواند با استفاده از کلیدهای مربوطه، خروجی های مختلفی را انتخاب کرده و روی این بلندگوها بشنود. برخی از خروجی های قابل شنیدن در بلندگوهای استودیو عبارتند از: خروجی های اصلی PGM و REC ، خروجی های فرعی AUX ها، Group ها، N-1 ،   Audition  و خروجی PFL . در برخی میکسرها کلیه ورودی و خروجی های میکسر قابل انتخاب و شنیدن در مانیتورینگ استودیو می باشند. در قسمت مانیتورینگ میکسر، یک پتانسیومتر یا روتاری برای تنظیم سطح صدای خروجی بلندگوی استودیو وجود دارد.

در این جا نیز برای جلوگیری از خطای فیدبک صدا، چنانچه ورودی میکروفنی برای استودیو تعریف شده باشد و ورودی این میکروفن باز شود، به صورت خودکار خروجی های بلندگوهای مانیتورینگ استودیو قطع میشوند. در این حالت چنانچه نیاز به شنیدن صدا باشد از خروجی هدفون استودیو استفاده می گردد.

قابلیت : Re-Injection بعضی اوقات لازم است علیرغم باز بودن میکروفن داخل استودیو،

صدا در بلندگوی استودیو پخش گردد. مثلا زمانی که در یک استودیوی تلویزیونی، لازم

است تلفن مخاطبی در بلندگوهای استودیو پخش شود و میکروفن مجری نیز باز باشد تا گفتگویی دوطرفه بین مخاطب و مجری انجام گیرد. در این حالت از قابلیت Re-Injection میکسرصدا استفاده می شود تا صدای بلندگوهای داخل قطع نشود و با کاهش ۲۲دسی بل صدا در بلندگوهای استودیو پخش شود و خطر خطای فیدبک کاهش یابد. در این حالت صدابردار باید مراقب سطح صدای بلندگوی داخل استودیو باشد تا فیدبکی رخ ندهد.

میترها : معمولا میکسرهای صدا به میترهایی برای میزان کردن سطح صدا مجهز می باشند که تعداد میترها و دقت آنها رابطه مستقیمی با قیمت میکسر و نوع آن دارد. مثلا میکسرهایی که برای پخش صدا در مکان های عمومی استفاده می شوند به دو عدد میتر کوچک با LED در خروجی اصلی مجهز هستند. درحالی که در میکسرهای صدایی که در ضبط موسیقی به کار می روند برای هر ورودی و خروجی یک میتر مستقل با دقت خوب قرار داده می شود. در میکسرهای رادیویی و تلویزیونی میتر صدا، عموما طبق سفارش مشتری و با توجه به استاندارهای موردنظر تعبیه می گردد. استاندارد میتر میکسرهای آنالوگ درصداوسیمای جمهوری اسلامی ایران میتر VU بوده است و همچنان در مرحله گذر از آنالوگ به دیجیتال در میکسرهای دیجیتال نیز میتر VU وجود داشته و به طور همزمان میتردیجیتال dBFS نیز مدنظر قرار گرفته است.

 :Talk Backدر میکسرهای رادیو و تلویزیونی ابزاری برای ارتباط صدابردار با مجری و یا برخی خروجی های صدای میکسر تعبیه شده است که اصطلاحا به آن تاک بک می گویند. برای این منظور یک میکروفن و تعدادی کلید در کنار قسمت مانیتورینگ قرار گرفته که صدا بردار از طریق این میکروفن و انتخاب خروجی موردنظر می تواند روی آن خطوط صحبت کند. مثلا اگر برای گوشی مجری از خروجی Aux1 استفاده شده باشد، صدابردار می تواند با انتخاب کلید Aux1 روی قسمت تاک بک با مجری صحبت کند. در بعضی میکسرهای صدا امکانی به نام SLATE قرار گرفته که صدابردار می تواند از آن طریق روی یکی از خروجی های اصلی میکسر مثلا PGM صحبت کند  از آنجا که زدن اشتباه کلید SLATE می تواند خطرناک باشد و اشتباها صدای اتاق فرمان را روی آنتن بفرستد تدابیری برای جلوگیری از این اشتباه لحاظ می گردد. مثلا عملکرد SLATE را به نحوی طراحی می کنند که به صورت دو کلیده فعال شود.

امکانات جانبی:

 فرامین کنترلی : برای ارتباط میکسر صدا با تجهیزات جانبی امکاناتی درنظر گرفته می شود تا بتواند تجهیزات جانبی را کنترل نماید و یا در مواقعی نیز تجهیزات جانبی تاثیر مورد نظر را روی میکسر بگذارند. این امکانات عبارتند از:

سیگنالینگ : استودیوهای رادیویی و تلویزیونی مجهز به چراغ هایی به نام چراغ ها سیگنالینگ هستند که وضعیت کار در استودیو و اتاق فرمان را نمایش می دهند. فرمان روشن و خاموش شدن این چراغ ها از طرف میکسر صدا صادر می گردد. سازندگان این نوع میکسرها خروجی هایی برای فرمان سیگنالینگ تعبیه کرده و کلیدهایی نیز برای کنترل آنها روی میکسر درنظر می گیرند. در میکسرهای دیجیتال این امکان در دست طراح استودیو است تا از امکانات GPIO )که در ادامه توضیح داده می شود( میکسر برای تهیه فرامین

سیگنالینگ و از کلیدهای تابع میکسر برای این منظور استفاده نماید.

GPIO  یا ورودی و خروجی های همه منظوره:  در میکسرهای صدای دیجیتال تعدادی ورودی فرمان و خروجی فرمان به همراه بانکی از توابع و متغیرها در تنظیمات میکسر وجود دارد که طراح استودیو می تواند متناسب با نیاز از آنها استفاده کند. یکی از کاربردها فرامین سیگنالینگ است که در بالا ذکر شد. یکی دیگر از کاربردها کلید Cough Key یا کلید سرفه است که در دسترس مجری قرار می گیرد تا در صورت لزوم از آن برای قطع موقت صدای میکروفن استفاده کند. برای این منظور خروجی کلید سرفه را به یکی از ورودی های GPIO متصل می کنند و با استفاده از توابع موجود در نرم افزار پیکره بندی میکسر، تابع مربوط به قطع صدای میکروفن مورد نظر را به این ورودی مرتبط می کنند.  از GPIO برای ارسال فرمان PLAY و  STOP  به منابع صدا مانند سی دی پلیر ها نیز استفاده می شود.

OSC : در میکسرهای استودیویی پخش رادیو و تلویزیونی، مولد صدای تست یک کیلوهرتز با دامنه مرجع وجود دارد که اصطلاحا به آن “میل هرتز” می گویند در مواقع لزوم می توان آن را روشن کرده، به ورودی یا خروجی موردنظر مسیردهی نمود. در برخی میکسرهای دیجیتال فرکانس و دامنه سیگنال تست قابل تغییر بوده و منابع دیگری نیز مانند سیگنال نویز سفید یا نویز صورتی نیز وجود دارد.